abym mogła zobaczyć to, czego nie widać za płotem. Trzyma rower za kij umocowany gdzieś za mną i biegnie w dół ulicy, a ja rozpędzam się, bezpieczna, coraz bardziej pionowa. Ma brodę, goli brodę i drapie. Biorą go do wojska, znika na dwa tygodnie, a potem wraca któregoś ranka i siada do śniadania w mundurze. Bawię się guzikami, z których byłby dobry pierścień dla lalki. Na wakacje jedziemy nad morze. Wielkimi dłońmi szybko buduje z piasku zamki, niebezpiecznie podmywane przez wodę, tak że księżniczka więziona w wieży północnej nie doczeka, ulegnie erozji. Wchodzimy coraz głębiej, oplątuję nogami jego biodra, skóra cierpnie