znalazł sprzyjających warunków". W liście do Izy de Neyman z 1962 r. częściowo wyjaśnia powody: "I ten rok nie zapowiada się dla mnie dobrze. Nie umiem się wziąć do żadnego z moich większych projektów. Jestem wciąż uwikłany w drobne prace, które nie dają mi żadnego zadowolenia. Wszyscy jak gdyby zmówili się, żeby żądać ode mnie przedmów, wstępów, artykulików<br><br>strona 40<br><br>itd. Przy tym muszę pisać także dla zarobku i widzę, że z wiekiem zabiera mi to coraz więcej czasu i przychodzi coraz trudniej". Istotnie, praca zarobkowa utrudniała całkowite oddanie się temu, co było lub miało być istotne. Ale, gdyby naprawdę chciał