zna twarz człowieka w lektyce, że widział go już na pewno, choć teraz nie potrafiłby przypomnieć sobie, kto to jest i gdzie się spotkali.<br>Magwer odprowadził wzrokiem oddalających się tragarzy i poszedł dalej, zapominając szybko o całym wydarzeniu. Czekali na niego przyjaciele, dziewki i piwo.<br>&lt;tit&gt;1. Musisz mnie zabić&lt;/&gt;<br>Magwer siedział przy ławie stojącej w kącie oberży. Pod przeciwległą ścianą zebrała się spora grupa ludzi. Otaczali starszego mężczyznę, głośno rozprawiającego o Szerszeniach - straszliwych wojownikach zza wschodniej granicy. Magwer przysiadł się tam nawet na chwilę, ale szybko wrócił do swoich. Staruch opowiadał historie, które Magwer może tydzień wcześniej sam rozpuszczał po mieście