pęki konwalii, jak to jest w zwyczaju pierwszego maja.<br>Gdy pociąg ruszał, Garraud zawołał:<br>- Piękna z was para. Dajcie nam znać o sobie! Bądźcie szczęśliwi!<br>Objąłem Kirę ramieniem i nie chciałem myśleć o tym, że jestem od niej osiemnaście lat starszy. A trzeba było...<br><br><br>4<br>Zajmowaliśmy w sleepingu dwa sąsiednie single, gdyż wolałem uniknąć dwuznacznej sytuacji, zwłaszcza wobec tych, którzy mogli nas oczekiwać na dworcu w Warszawie. Nie było jednak nikogo. Z krewnymi od dawna się poróżniłem, koledzy lekarze musieli pełnić swoje obowiązki w szpitalach, a Weronika była na to za stara. W domu moich rodziców prowadziła gospodarstwo i wychowywała mnie