kamienie. Runął latarnik z piersią przebitą klingami. Rajtarskie buty zdeptały ogień. Uderzyły w niebo łuny płonących wsi. Żołdacy grasowali po kępie, rabując &lt;orig&gt;checze&lt;/&gt;, rżnąc ryczące bydło, porywając przerażone &lt;orig&gt;białki&lt;/&gt;. Kaszubi uciekali w popłochu, kryli się w borach i wąwozach, by ratować życie. Szwedzi podpalali stodoły, strzelali z muszkietów, przytraczali do siodeł zrabowane gęsi, kury, szaty i pierzyny. Pod wieczór jeden z podjazdów rozpalił ognie biwaku przy latarni.<br>W tej godzinie sołtysówna Agnieszka, zaniepokojona losem narzeczonego, wykradła się chyłkiem z lasu, gdzie wraz z ojcem i tupadlanami schroniła się przed najazdem. <br>Podeszła do wieży i ujrzała Wita. <br>Leżał z rozkrzyżowanymi ramionami, z