ani on się nie zmieni, ani ludzie w innej wiosce nie będą lepsi. Zostawia list pożegnalny i topi się w jeziorze. <br>Jego śmierć nie jest ofiarą za wszystkie owieczki w parafii, ale tylko za tych dwóch najgorszych. I nie żeby zbawić ich dusze, ale żeby choć na chwilę przestali sobie skakać do oczu, żeby zaczęli ze sobą rozmawiać.<br>Cieszę się, że Katarzyna Deszcz jest wierna swoim irlandzkim fascynacjom - promowała już w Krakowie i &lt;name type="tit"&gt;"Uzdrowiciela"&lt;/&gt;, i &lt;name type="tit"&gt;"Przekłady"&lt;/&gt; &lt;name type="person"&gt;Friela&lt;/&gt;. Jej reżyseria jest oszczędna i ściszona, pozostawia aktorom dużo swobody. A ci, rysując charaktery grubą kreską, smakują przywary swoich bohaterów, dodając do ich portretów odrobinę sympatii