w deszczu. Potwierdzili przede wszystkim, że wobec porywaczy "grali francuską kartą", przedstawiając się jako przeciwnicy amerykańskiej interwencji w &lt;name type="place"&gt;Iraku&lt;/&gt;. Byli przetrzymywani łącznie w pięciu miejscach; w jednym z nich spodziewali się ścięcia, gdyż - jak im powiedzieli strażnicy traktujący ich na ogół dobrze - &lt;name type="place"&gt;Francja&lt;/&gt; odmówiła wszelkich negocjacji. &lt;name type="person"&gt;Chesnot&lt;/&gt; i &lt;name type="person"&gt;Malbrunot&lt;/&gt; za skandaliczne i nieodpowiedzialne uznali zabiegi samozwańczego negocjatora &lt;name type="person"&gt;Didiera Julii&lt;/&gt;, który - jak to określili - grał ich życiem dla osiągnięcia jakichś własnych celów. Działania deputowanego rządzącej partii &lt;name type="org"&gt;UMP&lt;/&gt; odbywały się bez zgody &lt;name type="org"&gt;Pałacu Elizejskiego&lt;/&gt;, ale - jak to ujawniła prasa - za jego wiedzą.<br>O okolicznościach uwolnienia w &lt;name type="place"&gt;Bagdadzie&lt;/&gt; &lt;name type="person"&gt;Georges Malbrunot&lt;/&gt; powiedział tylko tyle, że