na stole Adasia. Było to o zmroku, a w pokoju Adasia było najciemniej. W tej chwili zawołano go do telefonu, przy którym z drugiej strony wisiał gadatliwy kolega.<br>- Gdzie moje lody?! - wrzasnął Adaś powróciwszy.<br>Nec locus ubi lody . Nie ma lodów. Nie ma wspomnienia o lodach. W takich tajemniczych wypadkach składa się zwykle winę na psa, lecz w tym domu nie było psa. Oszczerstwo nie zdałoby się na nic.<br>-- Gdzie moje lody? - pytał Adaś głosem z brzucha, głębokim i groźnym.<br>Cztery gęby przybrały wyraz obrażonej i ciężko dotkniętej niewinności &lt;page nr=29&gt;.<br>- Niech się natychmiast przyzna ten, co zjadł moje lody, bo inaczej spiorę