atmosferze Warszawy. I warto przywołać tu przed oczy scenerię tamtego miasta - nieporadną składankę widzianych kiedyś rycin, starych fotografii i istniejących jeszcze tu i ówdzie resztek starych, odrażających domów z ubiegłego stulecia.<br>Tło tamtego dramatu: kilkusettysięczne fabryczno-handlowe centrum &lt;name type="place"&gt;Prywislanskiego Kraju&lt;/&gt;. Kilometry ulic i uliczek ciemnych i nie skanalizowanych. Dwujęzyczne szyldy sklepowe, małe żydowskie knajpki na rogach. Czynszowe kamienice ze studziennymi podwórzami. Eleganckie ściany frontowe zakrywające byle jakie oficyny. Rozległe salony pierwszych pięter i przeludnienie poddaszy i suteryn. Brudne małe fabryczki, stłoczone na ciasnych placach za wysokimi parkanami z desek, wrośnięte między domy mieszkalne. Świat egzotycznych dla współczesnego człowieka kontrastów materialnych, społecznych