biografii. Drugi konstatuje istnienie tempa i próbuje je wyrazić, ulepszając zastaną poetykę. Trzeci eksperymentuje, a podstawą eksperymentu jest głęboka świadomość języka.<br>Poetyka dwóch pierwszych modeli jest dość dobrze znana i opisana, więc poświęcę uwagę tylko poetyce modelu trzeciego. Najpierw jednak kilka zdań na temat koncepcji naukowych, współgrających - choć wektory odniesień skomplikowały się bardziej, niż w całej historii myśli - z tekstami realizującymi ów model.<br>Nauka i teoria poznania przestały upierać się przy świadomości entropijnej, nawet pozytywnie zasymilowanej. Współczesna nauka - jeśli wolno sądzić cokolwiek na ten temat, pozostając obserwatorem z zewnątrz - odkryła ponownie znaczenie czasu, szczególnie zajmując się procesami nieodwracalnymi. Świat, jaki pojawił się