szy maja, mój kierowca z sierpem i młotem spieszy się, bo jest jednym z organizatorów pochodu pierwszomajowego. Jest podekscytowany i sprawia wrażenie szczęśliwego. Żegnamy się.<br>Lot pierwszym samolotem, płaczę cały czas, podejmuję ostatnią próbę ściągania, nie ruszając się już z miejsca. Jestem w first class prawie sama, tylko jakiś pan skręca się z ciekawości i robi wszystko, żeby zobaczyć co robię. Ja rezygnuję po chwili.<br>Frankfurt, wzywają mnie do samolotu we wszystkich głośnikach, ja, czerwona od płaczu, biegnę kupić nowy samochód-zabawkę, dla mojego starszego synka. Słysząc cały czas moje nazwisko - myślę - niech czekają - to polski samolot.<br>Lądujemy w Warszawie. Czuję