Król głęboko wierzył, że przez Maryję wiedzie droga do Chrystusa i że za jej wstawiennictwem zbawi chrześcijaństwo od groźby potęgi tureckiej.<br>Tymczasem spod Wiednia dochodziły nikłe wieści. Królowa została w Krakowie, zanosząc codzienne modły w katedrze i w świątyniach &lt;hi&gt;świętego miasta&lt;/hi&gt;. Kościoły napełniły się ciżbą wiernych, a na nabożeństwach &lt;gap&gt; - co skwapliwie odnotowali współcześni. Tymczasem - o czym w Krakowie nie wiedziano - 12 września rozpoczęła się walna batalia o wyzwolenie Wiednia spod tureckiego oblężenia wojsk Kara Mustafy. W tym pamiętnym dniu krakowianie spieszyli na Wawel, do katedry. Stąd na zakończenie czterdziestogodzinnego nabożeństwa ruszyła &lt;gap&gt;. Celem była fara Mariacka. W katedrze sumę pontyfikalną celebrował biskup