u nas pracowali. Zawsze porządni, życzliwi, inaczej przecież mama by nic u nich nie zostawiła. Ich dwaj synowie byli niewiele starsi od Miszy. Misza poszedł i poprosił ich, żeby mu dali coś z naszych rzeczy na życie. Ci dwaj synowie założyli mu postronek na szyję i na postronku powlekli na skwer. I tam go zostawili. Pochowajcie mnie, prosił Misza, chociaż to zróbcie dla mnie! O nic was więcej nie proszę...! Skarżył się, że dziobią go ptaki i szarpią psy. Popatrz, co ze mną zrobili, mówił, szukając mnie wzrokiem, którego nie miał, bo wrony wydłubały mu oczy. Pochowaj mnie, prosił, pochowaj. Przychodził