w innym. Owo gwałtowne przejście nauczyło nas chyba pewnej giętkości, ale też dystansu do rzeczywistości i przekonania, że wszystko jest możliwe. W sztuce przejawia się to chyba brakiem dydaktyzmu tak charakterystycznego dla sztuki krytycznej poprzedniej dekady, częściej pojawiającą się nutą ironii czy kpiny. Siła tych prac wcale przez to nie słabnie, bo przecież śmiech może być potężniejszą bronią aniżeli linijka czy pejcz. Co ciekawe, choć światopoglądowo jesteśmy sobie bliscy, to w sztuce objawia się to za każdym razem zupełnie inaczej.&lt;/&gt;<br><br>&lt;who1&gt;Ale taka zdystansowana postawa niesie w sobie pułapkę. Oto czytam w recenzjach o pani pracach, że są zabawne, zwodzą widza, a