roślin strączkowych zawierają substancje o charakterze antyżywieniowym, tzw. lektyny. Są to białka pochodzenia nieimmunologicznego, które wiążą cukry lub glikoproteiny, powodując aglutynację erytrocytów. Najwięcej lektyn występuje w soi i różnych gatunkach fasoli. W białku fasoli może znajdować się około 10% lektyn &lt;gap&gt;, w bobiku 0,2-0,5% &lt;gap&gt;, natomiast w łubinach stwierdzono śladowe ilości lektyn [Valdebouze i in., 1980]. Badania nad aktywnością hemaglutynacyjną nasion roślin strączkowych, zarówno krajowe [Kozłowska i Troszyńska, 1977], jak i zagraniczne &lt;gap&gt; wykazały, że nasiona grochu mają większą zdolność aglutynacji krwinek niż nasiona bobiku, a łubiny wykazują śladowe zdolności aglutynacyjne.<br>&lt;page nr=19&gt; Inną grupą związków zaliczanych do antyżywieniowych są glikozydy, takie jak