z malarzy dla siebie, swobodnie odkrytą nauką zawsze żywej przeszłości.<br><br>[lipiec/sierpień, 1956]&lt;/&gt;<br><br><br><br><br><br>&lt;div sex="m"&gt;&lt;tit&gt;Ścieżki malarskie&lt;/&gt;<br><br><br><br><br><br>&lt;gap&gt;<br>Makowski, Kisling, Zawadowski - "sława i chwała" - ten tytuł powieści Iwaszkiewicza pasuje mi do moich wspomnień o tych trzech artystach. Do jakiego stopnia sława nie znaczy nic. Ani w sensie pozytywnym, ani zresztą ujemnym. Ile razy sława zależy od czynników drugo- i trzeciorzędnych, mody, zręcznej reklamy, wypadku - geniusz, autentyczność wizji stają jej sto razy w poprzek drogi, bo mają inną zupełnie hierarchię wartości, inną logikę rozwoju, bo rzadko płyną z prądem, a nowe prądy tworzą. Jeżeli nędza i chłód otoczenia zabiły niejeden talent (usypiającym odpowiedzialność, uwalniającym nas