do pierwszej krwi w obronie czci pięknej kobiety. Opowieści o prawdziwych mężczyznach, którzy chętniej sięgali po szablę niż chodzili po rozum do głowy. Pewnie dlatego w polskiej mitologii więcej nieszczęsnych żołnierzy i szermierzy niż mędrców i pisarzy. Ale nawet ci waleczni mężowie powoli odchodzą w mrok, a wraz z nimi sława sztuki krzyżowej, cięcia referendarskiego i rejowskiego, polskich patentów na posługiwanie się szablą podczas walki. Nic dziwnego, że polscy szermierze padają teraz w pojedynkach jak muchy po muchozolu. Smutne refleksje przychodzą człowiekowi do głowy, kiedy pomyśli się, że honoru polskiej szabli nie bronią prawdziwi mężczyźni, lecz jak najprawdziwsze kobiety, florecistki, które