byłby idealnym kandydatem? Wyobraźmy sobie, że w lecie roku 1989 grupa obywateli zbiera się - oczywiście z zachowaniem ścisłej konspiracji - w prywatnym mieszkaniu w Pradze, aby oderwać się na chwilę od beznadziejnej rzeczywistości, zabawiając się w debatę nad powyższym niedorzecznym pytaniem - pytaniem brzmiącym w ich uszach równie bajkowo jak wzmianka o sławetnym wybrzeżu morskim, którym Shakespeare obdarował Czechy w Zimowej opowieści. Gdyby uczestnicy dyskusji zgodzili się co do czegokolwiek, ich wspólnie wypracowana odpowiedź musiałaby zawierać trzy niezbędne punkty, które przed chwilą przedstawiliśmy niejako w negatywie. Przekształćmy je teraz w pozytywne stwierdzenia. Po pierwsze: kandydat powinien być pisarzem o nadzwyczajnie silnym kręgosłupie moralnym