jednakże nie na całe życie. "Otóż w dziesiątym roku od zmiany w wilka - jeśli w tym czasie wstrzymywał się od spożywania ludzkiego mięsa - znów z wilka stawał się człowiekiem. Jeśli zaś spożył, to na zawsze wilkiem pozostawał" - pisał słynny grecki geograf Pauzaniasz. W średniowieczu opowieści o potworach z płonącymi czerwonymi ślepiami - w dzień ludziach, w nocy wilkach - rozpowszechniły się szeroko. Wierzono, że przemiana następuje w nocy, przy pełni księżyca, kiedy to człowiek-wilk chce nasycić się mięsem. Rany zaś, które odniósł jako drapieżnik, pozostają również na ludzkim ciele. Niektórzy teolodzy doszli do wniosku, że przemiana człowieka w krwiożerczą bestię następuje za