się być cudownym dniem. Odprężona, uznałam, że nic nie można robić na siłę. Co ma być, to będzie. W końcu przyjeżdża do mnie człowiek, którego kocham, więc czym się tu martwić?<br><br>Krok drugi - uczta<br>Stół nakryłam białym obrusem. Ustawiłam na nim półmisek z pięknie wypolerowanymi pomidorami. Obok ładną paterę ze śliwkami, zamkniętymi w kole, ułożonym z zielonych jabłek. Na stole wylądowały również brzoskwinie. Nic nie pobudza zmysłów tak jak owoce przypominające kobiece piersi czy pośladki. Nie zapomniałam również o eleganckiej zastawie. Najlepsze są duże płaskie talerze, bez żadnych ozdób. Przez chwilę walczyłam z pomysłem podania sztućców. Przygotowałam je, ale na stole