mu grają bałałajki.<br>A któż w tych saniach się rozpiera?<br>Czy Kublaj Chan, czy cud dziewica,<br>czy może jakiś kniaź zamorski?<br>Ach, Boże mój! Toż to Caryca!<br><br>A dalej snu fabuła taka:<br>Caryca zjeżdża do Szmaciaka<br>i swe pąsowe wargi wpija<br>z miejsca w szmaciakowego ryja.<br>Pijąc zaś z ryja słodycz, głaszcze<br>herosa mego świńską paszczę,<br>po czym w te słowa się odzywa:<br>Ach, Wałdiemar! &lt;foreign&gt;Kak ja szczaśliwa&lt;/&gt;!<br><br>Znalazła wreszcie, kogo nada!<br>Już mnie straszyła ambasada,<br>że w Polszy wielkie niepokoje,<br>że zagrożone carstwo moje,<br>że tu rebelia wprost jest dzika,<br>że srają mi już po pomnikach<br>i niet nikogo, kto