z charakterem.<br> Dopiero ubiegłej jesieni przytrafiła mi się rzecz paskudna, można rzec końska.<br> Poszedłem ja sobie z koniem w niedzielę na łąki podleśne.<br> Spętałem zwierzaka i rozścielając na łące ortalion, a pod głowę kładąc tę oto aktówkę z urzędowymi papierami, zasnąłem.<br> Budzę ja się koło południa, patrzę, a tu zamiast słoneczka nade mną stoi mój koń.<br> Stoi, uśmiecha się i coś przeżuwa.<br> Początkowo nawet wzruszyłem się tym.<br> Pomyślałem sobie, kocha mnie konisko, czuwa nad moim snem, nade mną, nad urzędowymi papierami.<br> Ale pomyślawszy to spostrzegłem, że zamiast trawy w końskim pysku jaśnieje coś dziwnego.<br> Zrywam ja się na równe nogi i