Przepełniona radością, z bólem głowy i odrętwiałym ciałem, pełna nadziei. Bo wyjeżdżając za granicę, najbardziej czekała na możliwość zobaczenia Dalajlamy. Spotkała go po kilku tygodniach w Kopenhadze. Nie mogła wymówić ani słowa przez zaciśnięte od płaczu gardło. Wziął ją za ręce i zaczął do niej mówić - Ngałang nie pamięta tych słów. Poczuła, że wraca do dzieciństwa, kiedy nie znała zła, ran i samotności. <br>Po ponad 10 latach znalazła się w rodzinnym mieście. Zaskoczyły ją zmiany. Coraz więcej Chińczyków. Tybetańczycy jako mniejszość narodowa we własnej ojczyźnie. <br>Ngałang mieszka teraz w Waszyngtonie i współpracuje z instytucją pomocy dla Tybetu International Campaign for Tibet