służyć społeczeństwu ideologią lecz metodą. Metodą samokrytycyzmu i intersubiektywizmu. Samokrytycyzm powinien być zasadniczo tym samym krytycyzmem, który ożywiał Kartezjusza, a który oznaczał w gruncie rzeczy postulat kierowania się zawsze intelektualną uczciwością. A podstawowa reguła uczciwości w stosunkach społecznych głosi, że nikt (a więc JA także nie!) nie ma monopolu na słuszność. Ale musimy być także intersubiektywni, to znaczy mimo nieuchronnych różnic zdań i postaw, i to w sprawach często najbardziej zasadniczych, musimy współżyć-współdziałać na jednej planecie (na razie), w jednym środowisku. "Intersubiektywność" w działaniu oznacza takie ograniczenie swojego pola działania, by wszyscy mieli jednakowo duże i możliwie największe obszary działań