miał na sobie białą koszulę i spodnie starannie pocerowane. To wszystko nie uszło uwagi Eweliny, była pewna, że kryje się za tym kobieta i bardzo się zdziwiła, kiedy się okazało, że stary Mazur mieszka sam. Żona zmarła zaraz po wojnie, dzieci nie mieli. Poczęstował ich kwasem chlebowym, który bardzo Ewelinie smakował. Od razu nabrała zaufania do tego człowieka, mówił źle po polsku, mazurzył, ale można go było zrozumieć. <br>Powiedział im, że maszyny są w lepszym stanie niż by się wydawało na oko, oczywiście pewne części należałoby wymienić, inne, brakujące - zdobyć, ale to nie jest żadna filozofia. Cegielnia pracowała przez całą wojnę