mogę snuć się po domu bez makijażu, z potarganymi włosami związanymi w dwie kitki, albo po prostu usiąść sobie z kubkiem gorącego mleka w dłoniach i nie robić nic, tylko myśleć i marzyć i relaksować się. Mogę głośno słuchać muzyki, bo nikomu to nie przeszkadza w pracy. Mogę sobie nawet śmiało jakąś telenowelę obejrzeć bez współczującego spojrzenia (problem w tym, że ich nie oglądam). Lubiłam kiedyś jedynie "Zbuntowanego anioła", zachwycałam się urodą Milagros i tak zachwyt wciągnął mnie w jakieś 100 odcinków, jak nie więcej &lt;emot&gt;:-P&lt;/&gt;<br>Mam tyle możliwości! Czemu dopiero teraz sobie to uświadamiam? Najlepszy to dowód, że staję na