i łazienka. Nie tęsknię do dawnych dobrych czasów. Żyłem w brudzie i smrodzie, nie zdając sobie z tego sprawy. A przecie należałem do tak zwanych wyższych klas społecznych. Wilno moich lat szkolnych miało ulice brukowane kocimi łbami, drewniane chodniki i kanalizację w paru tylko dzielnicach. Można sobie wyobrazić te góry śmieci i gnoju w Wilnie za Romantyzmu. Warto byłoby opisać czytelniczki Nowej Heloizy nie od góry, ale od dołu, od strony ich nocników (gdzie wylewanych?), majtek (nie noszonych) i ekwilibrystycznych wysiłków przy ablucjach.<br> W naszym mieszkaniu była wprawdzie blaszana wanna, ale grzanie do niej wody, skoro paliło się drzewem, wymagało całej