sporu włączył się mianowicie odpowiedni departament administracji USA.<br>To stare dzieje. Obecnie, drugiego września, prasa amerykańska ogłosiła artykuł &lt;name type="person"&gt;profesora Fordena&lt;/&gt;, specjalisty w dziedzinie antyrakietowej obrony. &lt;name type="person"&gt;Forden&lt;/&gt; opisał, jak inny profesor, z &lt;name type="org"&gt;MIT-u&lt;/&gt;, &lt;name type="person"&gt;Teodor Postol&lt;/&gt;, zbadał dokładnie programy, ułożone przez zespół inżynierów i uczonych, które miały jakoby gwarantować rozróżnienie pomiędzy śmiercionośnym pociskiem a towarzyszącymi mu dla zmylenia tak zwanymi atrapami, czyli śmieciem. &lt;name type="person"&gt;Profesor Postol&lt;/&gt; sprawdził obliczenia i wykresy gwarantujące rozróżnienia, od których zależy skuteczna antyrakietowa obrona. Wykrył on, że te gwarancje programowe są tyle warte, co gra w orła i reszkę. Jeżeli obliczenia Postola są dokładne, to cały obecny projekt tarczy