w myślach o Yennefer, gdy wiedźmiński medalion na jego szyi zadrgał nagle silnie, a w nozdrza uderzył zapach piołunu, bazylii, kolendry, szałwii i anyżku. I diabli wiedzą czego jeszcze.<br>- Regis? - szepnął z niedowierzaniem, bezskutecznie usiłując unieść głowę z wiórów. <br>- Regis - odszepnął Jaskier, poruszając się i szeleszcząc. - Nikt inny tak nie śmierdzi... Gdzie jesteś? Nie widzę cię...<br>- Ciszej.<br>Medalion przestał drgać, Geralt usłyszał pełne ulgi westchnienie poety, a zaraz potem posykiwanie ostrza, tnącego powróz. Po chwili Jaskier stękał już z bólu spowodowanego powracającym krążeniem, tłumiąc stękanie wsadzoną między zęby pięścią. <br>- Geralt - niewyraźny, chwiejący się cień cyrulika pojawił się przy nim, bezzwłocznie zabierając