pracy z Uniwersytetu Łódzkiego, zwraca uwagę, że prestiż społeczny hydraulika zawsze był wysoki, bo on miał w sobie dziwną moc. W jego spojrzeniu, w oszczędnych ruchach, w pełnej skupienia mimice, gdy badał mistyczną plątaninę rur kryjącą się przed naszymi oczami w ścianie łazienki, wyczuwaliśmy kogoś, kto posiadł wiedzę niedostępną zwykłym śmiertelnikom. Hydraulik mógł dyktować wysokie ceny, co jeszcze wzmagało zadowolenie klientów, bo przecież im więcej płacili, z tym większym fachowcem mieli do czynienia. <br><br>Z przeprowadzonej przez nas kwerendy wynika, że sztuka "hydraulizmu", owo magiczne "coś", co każe nam zamknąć usta w obliczu hydraulicznego majestatu, to również umiejętność przeprowadzenia hierarchizacji rzeczy. A