Zbójnickiego z wami zatańczę! Chorąży mocno pchnął drzwi, które ze skrzypem zawiasów otworzyły się do środka. Przestąpiliśmy wysoki betonowy próg i znaleźliśmy się w świniarni. Pierwsze co przykuwało uwagę zaraz po wejściu to niesamowity fetor panujący w tym małym pomieszczeniu, które niegdyś służyło do hodowli świń i najwyraźniej całkowicie przeszło smrodem odchodów. W środku panował zaduch, gdyż przez okienko dostawało się zbyt mało powietrza, jak na zgromadzoną tutaj, kilkuosobową grupę ludzi. Z góry, od nagrzanego przez promienie słonecznie eternitu bił żar. Komuś, kto dopiero co wszedł, mogło się wdawać, iż przy panującym na dworze prawie trzydziestostopniowym upale niemożliwością jest wytrzymać w