w sojuszu z klasą robotniczą państw zaborczych. Natomiast ruch socjalistyczny kultywował tradycje powstańcze i wysuwał hasło walki o odbudowę państwa, ale stawiał nie na międzynarodową rewolucję socjalną, lecz na wojnę między zaborcami.<br>Publicystyka marksistowska lat pięćdziesiątych w Polsce, przyjmując tezę głoszącą, że odbudowa państwa polskiego stanowi bezpośredni skutek zwycięstwa rewolucji socjalistycznej w Rosji, uznała też automatycznie, iż w wielkim sporze z przełomu XIX i XX wieku rację mieli tylko ci, którzy stawiali na międzynarodową rewolucję socjalną. W związku z tym poglądy przywódców PPS uznano za nacjonalistyczne i w gruncie rzeczy szkodliwe dla sprawy wyzwolenia narodowego. Natomiast poglądy przywódców SDKPiL uznano za