miesiąca nie było kłopotu... - skłonił się jeszcze raz, wyciągnął przed siebie pudło i wnet wpadł w szeroko rozwarte ramiona pani Lichoniowej.<br> - Paragon, mój Boże - mówiła wzruszona - jakżeś to pięknie powiedział!<br>Maniuś uśmiechnął się po swojemu.<br> - Jeszcze nie tak, jak sobie pomyślałem. Pół przemówienia połknąłem.<br> - Właśnie o takim roztrzepywaczu marzyłam! -zawołała solenizantka otwierając pudło.<br> - To od nas wszystkich, z podziękowaniem... W wieku Gagarina i Titowa nie wypada, żeby śmietana była ubijana własnoręcznie...&lt;page nr=157&gt;<br>W tym momencie Paragon zaciął się. Nie mógł już wypowiedzieć najprostszego słowa, gdyż wbrew zapowiedzi na horyzoncie zjawiła się ciężka chmura w postaci komendanta posterunku, Antczaka. Chłopcy zbledli: zamienili ostrzegawcze