dzisiejszej wiedzy i doświadczeń, przeniesiony w pierwsze lata prywatyzacji, mógłby pomóc, ale też przytłoczyć. Dziś jest bowiem większa świadomość ryzyka oraz napięć wokół prywatyzacji. W tym sensie byłaby to paraliżująca wiedza, dostępna zresztą kilku moim następcom - unikali podejmowania decyzji, wiedząc, że zaniechanie i strata czasu uchodzi na sucho, a kłopoty spadają na tych, którzy idą z prywatyzacją do przodu. Z drugiej strony, mając dzisiejszą wiedzę łatwiej byłoby uniknąć wielu błędów, przyjąć lepszą strategię zmian własnościowych. Po pierwsze, należało wykorzystać ówczesny nastrój, sprzyjający reprywatyzacji. Po drugie, nie wierzyć w żadne uniwersalne wzory prywatyzacji, a za takie uważano wówczas angielskie publiczne oferty - od