naszego domu widać było skrawek rzeki, odległą Słobodkę, a po lewej stronie, na widnokręgu - zarysy wałów i baszty, która z daleka wydawała się tak mała jak wieża w szachach. Dopiero gdy wyszło się przed dom, po prawej stronie, za zakrętem rzeki, ukazywał się most, a poza mostem na wzgórzu czerniała spadająca aż do Łowati rozległa kępa drzew, śród których stał ukryty dom Jakubów.<br><br>Przywykliśmy szybko do naszej nowej, dużo wygodniejszej siedziby. Mieńszykow, jak przystało na uczciwego kupca, dogodził nam, dogodził Zarieckiej, a przede wszystkim sobie, gdyż opuszczone przez nas mieszkanie odnajął kooperatywie kolejowej za czynsz o parę rubli wyższy.<br><br>Ogrody przylegające