i umysłowej (nierobotniczej) ((...)) Wyrazicielem jednej z nich był J. Malanowski, który stwierdził: ((...)). W gruncie rzeczy chodzi bowiem wciąż o tę samą merytoryczną przesłankę zróżnicowania wynikającą z historycznie ukształtowanego społecznego podziału pracy.<br><br>Grupa łącząca społeczno-zawodową kategorię decydentów i osób na stanowiskach kierowniczych, specjalistów (niezależnie od technicznego czy humanistycznego kierunku ich specjalizacji), pracowników administracyjno-biurowych oraz pracujących w handlu i usługach oscyluje wokół przeciętnych wskaźników śmierci samobójczej charakteryzujących ogół zatrudnionych. Nie jest to zatem grupa o szczególnych wyróżniających ją (in plus lub in minus) tendencjach samobójczych. Warto jednak wyraźnie to stwierdzić ze względu na rozpowszechniony w literaturze i potoczny zdroworozsądkowy pogląd na