pamięci komputera rośnie proporcjonalnie do liczby cyfr i stąd również wynika potrzeba rozsądnego kompromisu w dokładności odwzorowania poziomów próbek. Trzeci etap - kodowanie, jest przy dostępnych obecnie środkach technicznych prosty i łatwy, a wybór możliwych kodów jest bogaty. Zazwyczaj dobierając kod, kierujemy się właściwościami systemu wejściowego używanego komputera. Jedynie w pewnych specyficznych sytuacjach, np. przy przesyłaniu na duże odległości, uwzględnia się również odporność kodu na zakłócenia i stosuje się tzw. kody korekcyjne. Po dyskretyzacji, kwantyzacji i załadowaniu sygnał jest wprowadzany do pamięci komputera jako zbiór kodów i liczb o ustalonej, skończonej dokładności, reprezentujących skwantowane (przybliżone) wartości sygnału w równomiernych dyskretnych momentach próbkowania