ciężką chorobę i na kilka lat zaniechał literatury.<br>Gdy osiągnął sławę międzynarodową, Kraków urządził mu niebywały festiwal i gościł go jak koronowaną głowę. Nie wiem, czy komukolwiek do tej pory wyszykowano taki jubel. Było w tym sporo zabawy, pociesznych manifestacji, ale i zarazem hołdu dla autora. I to jest właśnie specyfika krakowskiej mentalności: popadanie z jednej skrajności w drugą. Wpierw nikt i nic się nie liczy, ale niech no tylko zagrają trąby zagraniczne, od razu owa dawniej nie doceniona wartość staje się triumfem i chwałą miasta.<br>Sławek za krakowskich czasów miał powodzenie u kobiet. Męska dyskrecja nie pozwala mi przytaczać nazwisk