ma jeszcze nie spłaconych długów! Ten największy wobec matki - za jej przedwcześnie posiwiałe włosy i smutne bruzdy na zbiedzonej, bladej twarzy. Więc mimo wszystko trzeba i warto żyć.<br>Może uda się jakimś własnym pomysłem przebić mury, znaleźć się wśród swoich, w domu? A potem - nad szwajcarskie jeziora, nad Sekwanę... Nagłe spięcie myśli: Sergiusz Degajew! Mieszka tam teraz sobie w Paryżu, wolny, może łazić, gdzie chce, spacerować po Ogrodzie Luksemburskim. A on - tutaj, w tej więziennej klatce! Czy wszystko już stracone i nic nie da się zmienić, nic odzyskać? Czy można godzić się tak łatwo i ulegle na utratę nie przeżytego jeszcze