się w jej pieśń.<br>*<br>Na prawym skrzydle wojsk Białego Pazura trwała zażarta walka. Rodowi, dzięki liczebnej przewadze, złamali linię oltomarczyków, wbili się w szeregi piechoty dymowej. Jednak ich napór i pęd zatrzymał się - to psy i Pasterze urządzili daborczykom krwawą łaźnię.<br>Podobnie wyglądały sprawy na lewym skrzydle powstańczej armii. Pospolitacy spięli się tu z równymi im uzbrojeniem i umiejętnościami, choć nieco mniej licznymi oddziałami Gniazda. Może gdyby znajdowała się tu sama piechota z poboru, skrzydło pękłoby. Ale przezorna Toszi postawiła na nim jeszcze Urodzonych ze swoimi &lt;orig&gt;sjeni&lt;/&gt;. O tych zaś wiadomo było, że nie odstąpią. Że będą trwać, nawet gdyby padali