rozbrajają mnie. <br>- Byłem u twojego lekarza. Profesor jest przekonany... <br><br>Czuję, jak krew znów mi pulsuje w żyłach. <br>- Ty byłeś u lekarza? Ty?... <br>Przecież Grześ nic nie wie. Gdyby wiedział... <br>Patrzę długo, uważnie w oczy Andrzeja. Jest w nich spokój. Wiara. I już wiem, że nie będzie tak, jak myślałam. Łzy spływają mi po twarzy. Więc mam walczyć o życie, bo on tak chce? <br>- Ja nie chcę! Nie chcę... - szepcę, ale to są już tylko słowa. Dlaczego ulegam? Dlaczego oddaję się w jego ręce? W obce ręce? Czy dlatego że zawsze wierzyłam w przeznaczenie? Skoro tu przyszedł... Skoro mnie odnalazł... Nadzieja drgnęła