Człowiekowi trzęsie się ręka, którą beznadziejnym gestem gładzi podbródek.<br>- Bardzo przepraszam, ale pan jest nie ogolony - powtarza półszeptem portier i odgradzając go ręką od wejścia, głęboko pochyla się przed Jerzym. Pierwszy raz ktoś kłania się im w ten sposób. Są w środku.<br>- Cholera - mruczy Kolumb - jeszcze się przyczepi, że mam spodnie nie wyprasowane.<br>Szatnia. Obaj przygładzają włosy przed lustrem. Jerzy patrzy na bladą, zaciętą twarz przyjaciela. Są tu sami. Tylko we dwóch. Idą. Po czerwonym, szerokim chodniku. Za jakimś nienagannie ubranym panem, który towarzyszy niebywałej kobiecie w wieczorowej sukni.<br>- Uważaj, trzeba wziąć sztony - szturcha go Kolumb, dołączając swoje dwieście złotych. Razem