nie starczyło miejsca na tytuł, wysuwał, by spenetrować okładkę. Wsuwał je potem zrezygnowanym gestem: nie było nic nowego. W pewnej chwili z góry rozległo się półgłosem pytanie:<br>- A to pan zna? - i ręka gościa z drabiny podsunęła pod oczy Jerzego pomarańczową okładkę cienkiego tomiku.<br>- Róże na wietrze... - odczytał tytuł i spojrzał pytająco ku górze.<br>- Żaboklicki! - przedstawił się teraz pan z drabiny, przekładając tomik do lewej ręki. Usłyszawszy nazwisko, Jerzy, skojarzywszy coś szybko, wrócił wzrokiem do okładki. Mimo że książka znajdowała się już w lewej ręce nowego znajomego, tytuł i nazwisko autora podsunęły się życzliwie pod oczy.<br>"Żaboklicki" - odczytywał Jerzy i raz