oczywiście jakieś miał, gorączkowo szukał sposobu podkreślenia swojej roli, w końcu udało mu się go znaleźć, więc gładko kontynuował - której przewodzę od wielu lat, nie tylko w codziennym szkolnym trudzie, ale i podczas akademii ku czci, będących u nas na zadziwiająco wysokim poziomie - dyrektor poczuł grunt pod nogami i śmielej spojrzał na przybysza. Ten jednak nie wydawał się zainteresowany jego słowami i po chwili po prostu przerwał mu niecierpliwym ruchem ręki.<br>Kim on jest? - dyrektor znowu poczuł się niepewnie. Nie mógł nawet odgadnąć, czy to ktoś z kuratorium, czy z dzielnicy. Na szczęście sprawa szybko się wyjaśniła.<br>- Chodzi o Joannę z