dziecko spokojnie się uczy.<br>- Chcesz tu zostać? Po co?<br>- Nie wiem. Dużo pamiętam i nie chcę zapomnieć.<br>Michał sięgnął do kieszeni i wyciągnął opakowany w gazetę zeszyt.<br>- Znalazłem. Czytałem.<br>Wzięła, rozpakowała, popatrzyła na niego spod oka.<br>- I co?<br>- Nic. Zarumieniłem się. <br>Milczeli chwilę. Kelnerka, nie proszona, przyniosła rachunek i wymownie spojrzała na zegarek. "Zmiana kasy" - wyjaśniła. Michał zapłacił, nie mieli już po co siedzieć.<br>- Musisz tu być? - spytała, nie patrząc na niego. - Masz kogoś?<br>- Nie muszę. Nie mam. Ale zostanę, bo nie mam też gdzie się podziać.<br>- Masz mnie.<br>- Nie mam. Ale żałuję, że się tak ułożyło.<br>Wzięła go za rękę