nieco na uboczu, zamyślony, z dłońmi splecionymi pomiędzy kolanami. Na dźwięk swego imienia podniósł głowę i spokojnie spojrzał na Szrettera zamyślonymi oczami. Po twarzy Jerzego przesunął się cień.<br>&lt;page nr=76&gt; - Twoje pieniądze?<br>- Nie mam - odparł półgłosem.<br>Janusz Kotowicz zrobił ruch, jakby się chciał podnieść i coś powiedzieć, lecz Felek przytrzymał go.<br>- Daj spokój, twoja rzecz?<br>Wiedzieli wszyscy, że Marcin był w biedzie, zarabiał lekcjami i utrzymywał matkę i młodszą siostrę. Ale Szretter nie uznał sprawy za zakończoną.<br>- Rozkaz był wyraźny, prawda? I nie wykonałeś go. Nie odpowiedział.<br>- Dlaczego?<br>Marcinowi drgnęły lekko usta.<br>- Sam wiesz, dlaczego. Gdybym miał pięć tysięcy, mógłbym kupić siostrze buty