przez granicę i po chwili znów znalazłem się na drodze wiodącej do miasta. Szedłem szybko, prawie biegłem. Oby tylko okna nie zastać zamkniętego. Minąłem Barbarossę. Cóż to? Miał obtłuczony nos i brodę. Któż to uczynił? Ale Barbarossa nie zdawał się w niczym odczuwać straty przymiotów swojej twarzy. Z takim samym spokojem i obojętnością patrzył w wieczność. Na moście stał pijak, ten sam, który minął mnie w tamtej drodze. Opierał się o balustradę, wpatrzony w odmęty pluł w wodę. Gdy go mijałem, <page nr=207> spojrzał mi w oczy, ale tym razem nie przeraził się, tylko zawołał: - Verfluchter Teufel! - zaśmiał się i zniknął w ciemnościach