nie boli?<br>- Nie.<br>- To chwała Bogu. Może więc pan wejdzie już do klasy i wybierze sobie jakieś miejsce. Zawstydzony Polek niezbyt zręcznie stoczył się z parapetu. Śród kpiących spojrzeń dostrzegł też oczy zielononiebieskie, oczy Puciałłówny, i uczyniło mu się nagle rzewnie a smutno. Nie dane mu było jednak zaznać upragnionego spokoju. Pan Rymsza zaszeleścił kartkami dziennika i stwierdził z wyraźnym zdziwieniem:<br>- No proszę, a na liście jesteś odnotowany jako obecny. Zapadło kłopotliwe milczenie.<br>- Może mi wyjaśnisz tę jeszcze jedną zagadkę bytu?<br>- Ja nie wiem, proszę pana.<br>- Należy się więc domyślać, że ktoś cię wyręczył podczas apelu, prawda? Polek wiercił się w