buczała, tłumiąc zniekształcony głos sędziego startowego, printogin cichutko tykał. Wszyscy wpatrzyli się w niknącą wśród lasu drogę.<br>Minuty wlokły się nieznośnie. Wreszcie posłyszeli najpierw cichy, potem coraz głośniejszy ryk silnika, podzielony niczym melodia częstymi zmianami tonów, od niskiego, basowego aż po wysoki dyszkant. Dźwięk zbliżał się coraz bardziej i wreszcie spomiędzy drzew wyskoczyło pędzące na pełnych światłach auto.<br>- Kosiński - stwierdził raczej niż zapytał kapitan.<br>- Jasne.<br>Patrzyli wszyscy; jak ostro wchodzi w pierwszy zakręt. Zginął im na chwilę z oczu w zagłębieniu szosy, żeby wyprysnąć po chwili już na wzniesieniu. Ostro ściął zakręt. Przy wyjściu na prostą tył wozu zaczął lekko odchodzić