niezwykle skutecznego, a wśród kolegów opinią "skrajnego indywidualisty". Blokowali mu więc przejście z Krakowa do stołecznej palestry; udało mu się to dopiero 2 lata przed wojną. "Obrońca z poręczenia społeczeństwa ma czuwać nad bezpieczeństwem jednostki w przeciwstawieniu do bezpieczeństwa całości" - oto jego dewiza sformułowana w jednej z książek, których pisał sporo, głównie o sprawach przez siebie prowadzonych; o tej jednak zmilczał być może dlatego, że niewiele wskórał.<br>Naczelny Sąd Wojskowy rozpatrzył sprawę Kazimierza Kubali w składzie: przewodniczący - generał Emil Mecnarowski, i dwóch asesorów w randze pułkowników. Po zreferowaniu akt sprawy przez jednego z nich udzielono głosu obrońcy. W dłuższym wystąpieniu wnioskował